In dit onderzoek hebben we de werking van mate op de voedselinname (FI) en daarmee op het lichaamsgewicht (BW) onderzocht door de anorexogene effecten van mate op het eetlust- en verzadigingsmerker glucagon-like peptide 1 (GLP-1) en leptine te onderzoeken bij muizen die een hoog vetgehalte dieet kregen. GLP-1 is een peptide-signaal dat wordt gegenereerd door het spijsverteringskanaal en dat de eetlust reguleert en invloed heeft op het BW, terwijl leptine een afferent signaal is vanuit het peripherie naar de hersenen in een homeostatische feedbackloop die de massa van vetweefsel reguleert, wat leidt tot een verminderde eetlust en voedselinname en een verhoogde energie-uitgave. Chronische toediening van mate (50, 100 mg/kg) gedurende 3 weken verminderde significant de FI, BW en verbeterde de bloedvetstoffen, levervetstoffen en vetweefsel. Mate veroorzaakte significante toenames in GLP-1-niveaus en leptine-niveaus in vergelijking met de controle. Acute toediening van belangrijke bestanddelen van mate vertoonde significante toenames in GLP-1-niveaus door dicaffeoyl quininezuren en matesaponinen en een significante verzadiging door caffeoyl quininezuren en cafeïne bij ddY-muizen. Deze bevindingen suggereren dat mate anorexogene effecten kan veroorzaken door directe verzadiging en door stimulatie van GLP-1-secretie en modulatie van de serumniveaus van leptine.
https://doi.org/10.1248/bpb.34.1849
